Bylina z rodziny Babkowatych, występująca na półkuli północnej.
W Polsce bardzo pospolita w całym kraju; rośnie na łąkach, pastwiskach, przydrożach, trawnikach oraz na polach jako chwast roślin uprawnych, zwłaszcza koniczyny.Znaleźć można ją na obrzeżach przedeptywanych ścieżek.
Do Ameryki została przywieziona przez białych osadników, przez Indian była nazywana "stopą białego człowieka", gdyż była wyznacznikiem jego obecności.
Liście ma wydłużone, lancetowate zebrane w przyziemną różyczkę. Kwiaty promieniste, niepozorne, drobne, obupłciowe, zebrane w kłos kulisty lub jajowaty. Szypułka kwiatostanu ma wysokość 5-60 cm, koronę brunatną, nitki pręcików białawe, pylniki żółtawe.
Roślinę uprawia się tylko z nasion. Siew wykonuje się wiosną, od marca do kwietnia, na głębokość 0,5–1 cm. Średnio wysiewa się 2 kg nasion na 1 ha gruntu. Kwitnie od maja do czerwca.
Babka od dawna uważana jest za roślinę leczniczą. Dawniej, w starożytności i w średniowieczu, a także w tradycyjnej medycynie chińskiej i obecnie w homeopatii stosowano raczej babkę szerokolistną. Jako roślinę leczniczą polecał ją Pliniusz i nazywana była matką ziół. W medycynie współczesnej stosowana jest raczej babka lancetowata.
Do celów leczniczych zbiera się liście w pełni wykształcone w okresie kwitnienia od maja do września, najlepiej bez ogonka, gdyż ten trudno wysycha. Suszyć je należy w suszarni ogrzewanej w temperaturze do 40°C, gdyż w warunkach naturalnych łatwo ciemnieją i tracą wartość. W liściach występuje glikozyd aukubina, flawonoidy, garbniki (do 6,5%), kwasy organiczne, związki śluzowe, pektyny i sole mineralne, a wśród nich krzemionka i sole cynku.
Przetwory z liści babki lancetowatej i zwyczajnej działają przeciwzapalnie na błony śluzowe jamy ustnej i gardła oraz przewodu pokarmowego. Zmniejszają przekrwienie błon śluzowych oraz nadmierną przepuszczalność włosowatych naczyń krwionośnych. Ponadto działają bakteriostatycznie. Obserwuje się również nieznaczne działanie wykrztuśne i rozkurczowe na mięśnie gładkie górnych dróg oddechowych. Odwary działają też nieco ściągająco.
Badania wykazały, że wyciągi wodne z liści babki lancetowatej, stosowane doustnie, pobudzają wytwarzanie interferonu i antygenów wirusowych, a więc substancji chroniących organizm ludzki przed inwazją wirusów. Związkami czynnymi są m.in. wielocukry roślinne glukany lub aminoglukany. Sok ze świeżych liści babki lancetowatej lub zwyczajnej albo odwar z liści wysuszonych
przyspieszają gojenie ran i regenerację naskórka.
Przetwory z liści babki, sok, napar, nalewka i syrop stosowane są w chorobach układu pokarmowego, w infekcjach płuc, w suchym kaszlu, w alergicznym nieżycie nosa . Sok z liści babki jest skuteczny przy zatrzymaniu miesiączki. Zewnętrznie liście babki stosujemy na świeże i trudno gojące
się rany, na owrzodzenia, na bolące, stłuczone i opuchnięte miejsca, na bakteryjne uszkodzenia skóry, a także na ukąszenia przez owady. W tych wyżej wymienionych przypadkach można stosować również okłady z odwaru . Odwar stosujemy zewnętrznie do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i dziąseł, do przemywania oczu w zapaleniu spojówek i powiek, i do obmywania w stanach zapalnych. Nasiona stosuje się przy zaparciach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz